Άννα Σωτρίνη | III ποιήματα

Επιμέλεια: Μαρία Πανουσιάδου

(I)
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΒΑΘΥ Α(Γ)ΕΡΑ
Ο σκύλος δεν είναι δικός μας
Ο άντρας δεν είναι δικός μου
Η γυναίκα δεν είναι δική σου
Και το σπίτι, δεν μας ανήκει

Οι φωτογραφίες –παρά ταύτα–
Που ανταλλάξαμε κατά μόνας
Αποτυπώσεις έκρυθμων αισθημάτων
Απουσίας, έχουν ταξινομηθεί.

Οικογενειακή σύναξις αιωρείται
Σε ιστό βαθύ α(γ)έρα
Των υλικών του Χρόνου
Και της ροής, στοιχείων υγρών.

Εγώ δεν είμαι –Σου
Εσύ δεν είσαι –Μου
Ο σκύλος δεν είναι –Μας
Και το σπίτι, προσωρινό καταφύγιο.

«ουδέν μονιμότερον…»

Η μόνη κτητική αντωνυμία
Προς χάριν του θιάσου εντός
Είναι το αγάπη –μου
Κι απομένει ιδιόκτητο.

---

(II)
Ο ΕΑΥΤΟΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΟ ΦΩΤΙΣΜΟ
Απαλά σέρνω
Το τραύμα του ανέμου
Προς ανατολάς
Κι εκεί θα μείνει
Μητέρα.
Λευκό

Δεν κρατάω εγώ
Το παιδί
Εκείνο τραβάει εμένα
Βρώμικο
Πεινασμένο
Τρομαγμένο
Κρεμιέται πάνω
στα φουστάνια μου
Γιατρέ.
Γκρίζο

Πεταλούδες
Ξεσκίζουν την κοιλιά
Πεταλούδες δεινόσαυροι
Κάμπιες που
Μεταμορφώθηκαν
Σε Εφήμερα

Ξανά
Πάλι
Ποτέ
Ξανά
Εραστή.
Πορτοκαλί .

Όλο μου το Είναι
Παγίδες θανάτου
Ρέκτης του σκότους
Μέχρις εδώ
λοιπόν
Σήμερα ή αύριο
Μεθαύριο
Θα ακολουθήσω
Τη Ζωή
Πατέρα.
Συσκότιση.

---

(III)
ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕΣΑ-ΕΞΩ
Ακίνητος στην πλατεία
Θαρρώ ότι είναι
Όχι δεν.
Βρέχει.
Xάρτινες λέξεις
Είμαι 
ρευστή
μαρμελάδα
Είμαι
άντρας
γυναίκα
παιδί
Όλα 
τα συστατικά του πλήθους
φορεμένα ανάποδα.
Το μυαλό μου
είναι.
Τα μάτια μου 
είναι.
Να αγοράσω
Καθαριστικό γυαλιών.
Η ανάσα μου 
είναι.
Τα ξύλινα πόδια μου
είναι.
Τα χρόνια μου
είναι.
Να αγοράσω
μικρά ανταλλακτικά
Ξέρω ποιος είμαι
Σήμερα
Ξέρω τι είμαι
Τώρα
Μεταβατικά υπερβαίνουσα
των συνθηκών.

Artwork:© Harrison Haines @ www.pexels.com