Δημήτρης Κοσμόπουλος | ΙΙΙ ποιήματα

XXIV
Μὲ τὸν τρόπο τοῦ Παλαμᾶ

Μικρὸ ποὺ εἶσαι
Σπήλαιο κρυμμένο
πάντοτ’ ἀναμμένο

Νίκος Λέκκας | Amour

Που φτάσαμε κύριοι; Να περιμένουμε τον σαματά από παρακρατικά στοιχεία και μετά εμείς σαν χάνοι να τα βλέπουμε στην τηλεόραση και να σχολιάζουμε

Αλέξανδρος Αηδώνης | Ι ποίημα

ΜΕΡΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 1997

«Φως περισσότερο φως»
Γκαίτε

Στη Δήμητρα Αηδώνη

Ανατράφηκες, όχι σε ωδεία και σε κολλέγια, αλλά στα βουνά της Ηπείρου.
Με πέτρα και με χώμα όργωσες κάθε πτυχή της ζωής σου,

Στάθης Λειβαδάς | Κίτρινα φώτα

(Ι)
Ένα άδειο φύλλο
τρυπημένο στη μέση
να περνά η μνήμη
τα βροχερά απογεύματα.

Κώστας Ταβουλτσίδης | ΙΙΙ ποιήματα

(Ι)
Ηττηθήκαμε κατά κράτος
σε όλα τα δυνατά επίπεδα.

Και όταν
δεν απόμεινε πια

Νίκος Λέκκας | Που πάει η αγάπη όταν φεύγει;

Στον Θύμιο Λέντζα

Ήταν κι είναι εσωτερική ερώτηση που απασχόλησε ακόμα και το τραγούδι, σχεδόν εσωτερικός μονόλογος, ένα μονόπρακτο που εκ των προτέρων δεν ξέρεις