Δημήτρης Κοσμόπουλος | ΙΙΙ ποιήματα

XXIV
Μὲ τὸν τρόπο τοῦ Παλαμᾶ

Μικρὸ ποὺ εἶσαι
Σπήλαιο κρυμμένο
πάντοτ’ ἀναμμένο

Δημήτρης Κοσμόπουλος | IV Πασχαλινά ποιήματα

(Ι)
TELE-SCERZO (M’A NON TROPO)

Ἔχε τὸν νοῦ σου. Μὴν μιλήσεις, μὴν μαλώσεις,
ὅταν ἡ ὀθόνη μᾶς κοιτᾶ. Θὰ τὴν θυμώσεις.

Δημήτρης Κοσμόπουλος | I ποίημα

ΧΙΧ
[†17.3.’88, Ἀποκαθήλωσις, Ν.Ἀ., In memoriam]
Τὸ ξυπνητήρι θὰ χτυπήσει καὶ θὰ πεταχτεῖ
στὸ πέλαγος τῆς μέρας γιὰ νὰ πέσει.
Μὰ κάποιαν ὣρα, ἀκούγεται ἂλλος χτύπος. Θὰ κληθεῖ
γιὰ τὸ ταξεῖδι τὸ μεγάλο· καὶ πῶς θὰ μπορέσει.

Γιάννης Στρούμπας | Δοκιμασία «σε ηλεκτρισμένο αγκαθώνα»

Δημήτρης Κοσμόπουλος: Θέριστρον, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2018

Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν» γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στο ποίημά του «Τελευταίος σταθμός».

Αριστέα Τσάντζου [Η καρυδιά, ο θόλος] |με αφορμή ένα ποίημα του Δημήτρη Κοσμόπουλου

Σαματάς από τζιτζίκια, μυρωδιά ξαναμμένα χόρτα, στη σκιά της καρυδιάς αποκοιμήθηκε.

Έλενα Γεωργάτσου | Για το ποίημα [Διαδρομή] του Δημήτρη Κοσμόπουλου

Το ποίημα ΔΙΑΔΡΟΜΗ του Δημήτρη Κοσμόπουλου ήταν πρόκληση από τη δεύτερη φορά που πέρασε το μάτι μου από πάνω του.