Μαρία Πανουσιάδου | 80 και 298 λέξεις

Βουτιά

Τακ τακ παπούτσια περπατάνε δίπλα μου και με ξυπνάνε, δεν υπάρχω στην άκρη του δρόμου κι αλήθεια, τι παράδοξο που κάποτε γκρίνιαζα για το στρώμα

Μαρία Πανουσιάδου | Η Ατραξιόν

Η Μυρσίνη, η ατραξιόν της γειτονιάς, βγήκε στην αγορά. Ολοστρόγγυλο, θεόρατο σώμα,

Μαρία Πανουσιάδου | Ο κήπος στο πανάκι

Τελευταία στιγμή με πέταξε κάτω. Πάνω που είχα ετοιμαστεί και ενώ η εμφάνισή μου ήταν ακριβώς αυτή που έπρεπε, τίναξε το χέρι του

Μαρία Πανουσιάδου | Στην ανέμελη φράντζα ενός περαστικού

Ξαπλωμένοι στον καναπέ, έπιναν κρασί από το ίδιο ποτήρι. Αναζητούσε το βλέμμα του αλλά αυτός κοιτούσε επίμονα το ταβάνι.