Νίκος Λέκκας | Σάκης, το καταραμένο–κατεψυγμένο τσόλι

Στην κυρία του βιτάμ

Καταραμένο–καταψυγμένο τσόλι, χασικλής γαρ, που ούτε μια παραλλαγή πόκας δεν ήξερε το χρυσό μου· μόνο να βρίζει.

Νίκος Λέκκας | Διαβάζει η άβυζη κλώσα, Παναγιώτα Κουλ, διαβάζει Γαβριέλα;

Στους ψυχολόγους μου, Χαπρεζούλη, Ιφιγένεια, Νάνσυ,
που μου άφησαν το δικαίωμα, μέσα από όμορφα λογάκια,
να μην νεκρωθώ ψυχικά.
Και στους φίλτατους γιατρούς, Σωτήρη Παστάκα και
Κατερίνα Μάτσα, ελπίδα κι αφοσίωση.

Νίκος Λέκκας | Ο Κώστας της κάνουλας

Τα χρόνια φεύγουν πολλά περνούν
Και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
[Τρίφωνο]

Ό ,τι κι αν έκανα στη ζωή μου, ό,τι θεωρήθηκε εξωφρενικό, προσπάθησα

Νίκος Λέκκας | Η Ρούλα

Μια φορά κι έναν καιρό· παλιό, αλλά αυτού του αιώνα, μια κλινική στα νότια, που γιάτρευε τις ψυχικές και τις νευρολογικές διαταραχές, είχε μια ανοχή στα φετίχ

Νίκος Λέκκας | Ο πατήρ Μπάμπης

Στην Πατρόκλα που άφησε το πνεύμα της στ’ Όρος
Στον πατέρα Απόστολο· θεία ομορφιά

Χωρίς να ζητά δόξες, ο πατήρ Μπάμπης ήταν κάτι αντίστοιχο του πεθερού μου:μαρξιστής παπάς.

Νίκος Λέκκας | Ο Σωτήρης

Ο Σωτήρης είναι ένας περιπλανώμενος Χριστός, ένας περιπλανώμενος Ιουδαίος, μια Ζαν Ντ΄ Αρκ της πόλης, έτσι που μόνο ο Ντράγιερ την είδε.