Επιμέλεια δημοσίευσης: Κωστής Παπαζάκ
Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης
Ανθολογεί ο Σωτήριoς Παστάκας
Μια παραγωγή του Εξιτήριον για το PoP | Greece
ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΜΠΡΟΚΟΛΟ
Όταν πρωτοξεκίνησε να τριγυρνάει
στην Κίνα
6.000 χρόνια πριν τον Χριστό
φαντάστηκε ποτέ ότι θα μπορούσε να καταλήξει
ως πικάντικο κοτόπουλο με μέλι
σε μια συνταγή στους Νιου Γιορκ Τάιμς;
SPICY HONEY CHICKEN WITH BROCILI
When first it began to run around
in China
6,000 years before Christ
did it ever imagine it might end up
as spicy honey chicken
in a recipe in the New York Times?
ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΑΛΦΡΕΝΤΟ
Άλλη μια συνταγή από τους Νιου Γιορκ Τάιμς.
Όχι τόσο καταθλιπτική
όσο οι αναθεματισμένες φρικτές ειδήσεις.
Ποιος ήταν αυτός ο Αλφρέντο;
Ξέρει κανείς;
Νοιάζεται κανείς;
Απλά φάτε το καταραμένο κοτόπουλο
μασήστε
χωνέψτε
αφοδεύστε
αυτό είναι όλο;
Και ο Αλφρέντο;
Ποιος είναι αυτός, παρακαλώ;
Ο Αλφρέντο ντι Λέλιο δημιούργησε το κοτόπουλο Αλφρέντο
το 1914, στη Ρώμη.
Στη Ρώμη, στην Ιταλία,
όχι Ρώμη Νέα Υόρκη
Ρώμη Ιλινόις
Ρώμη Ιντιάνα
Ρώμη Κεντάκι
ή οποιαδήποτε άλλη καταραμένη Ρώμη.
Πόσες άλλες Ρώμες υπάρχουν;
Φαίνεται ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη…
Ρώμη Τζόρτζια
Ρώμη Μέιν
Ρώμη Μισισιπή
Ρώμη Μιζούρι
Ρώμη Οχάιο
Ρώμη Όρεγκον
Ρώμη Πενσυλβάνια
Ρώμη Τενεσί
έι, αφήστε με ήσυχο.
Ενώ άλλοι ήταν απασχολημένοι
με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918)
ο Αλφρέντο ήταν απασχολημένος φτιάχνοντας Κοτόπουλο Αλφρέντο.
Ο Αλφρέντο ντι Λέλιο, αρχιμάγειρας, δεν πρέπει να συγχέεται
με τον Αλφρέντο ντι Λέλιο, ελάσσονα ποιητή (1880-1914).
Ο Αλφρέντο ντι Λέλιο, ελάσσων ποιητής, δημοσίευσε μόνο ένα βιβλίο,
ή έτσι λέγεται,
αλλά δεν σώζεται κανένα αντίγραφο
έτσι, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν ήταν μείζων ή ελάσσων.
Επιπλέον, το βιβλίο του ήταν γραμμένο σε διάλεκτο!
Η αρχή της Κυριακής Προσευχής στα ιταλικά:
Padre nostro, che sei nei cieli,
sia santificato il tuo nome …
Στη διάλεκτο του Αλφρέντο του Ποιητή:
Attàne Nèste, ca sta ‘ngile,
sandificàte jè u nome tuje . . .
Ποια τύχη μπορούσε να έχει, στη Ρώμη,
στη Ρώμη της Ιταλίας;
Ρώμη Νέα Υόρκη
Ρώμη Ιλινόις
Ρώμη Ιντιάνα
Ρώμη Κεντάκι κ.λπ.
Ξεχάστε το.
Ο Αλφρέντο ο Ποιητής δεν ήταν ένας από τους 460.000 Ιταλούς (περίπου)
που σφαγιάστηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αιτία θανάτου: πνίγηκε από κόκαλο κοτόπουλου.
Όχι όμως από κοτόπουλο Αλφρέντο,
καθώς θα ήταν έξι εβδομάδες και δύο ημέρες
προτού ο άλλος Αλφρέντο
επινοήσει το κοτόπουλο Αλφρέντο.
CHICKEN ALFRENDO
Another recipe from the New York Times.
Not as depressing
as the god-damn awful news.
Who was this Alfredo person?
Anybody know?
Anybody care?
Just eat the damn chicken
chew
digest
defecate
that’s it?
And Alfredo?
Who he, pray?
Alfredo di Lelio created Chicken Alfredo
in 1914, in Rome.
That’s Rome, Italy,
not Rome New York
Rome Illinois
Rome Indiana
Rome Kentucky
or any other damned Rome.
How many more Romes are there?
Looks like all roads lead to Rome . . .
Rome Georgia
Rome Maine
Rome Mississippi
Rome Missouri
Rome Ohio
Rome Oregon
Rome Pennsylvania
Rome Tennessee
hey, give me a break.
While others were busy
with the First World War (1914-1918)
Alfredo was busy making Chicken Alfredo.
Alfredo di Lelio, master chef, should not be confused
With Alfredo di Lelio, minor poet (1880-1914).
Alfredo di Lelio, minor poet, published only one book,
or so it is said,
but no copy remains
so, we can’t say for certain was he major or minor.
Furthermore, his book was written in dialect!
The beginning of The Lord’s Prayer in Italian:
Padre nostro, che sei nei cieli,
sia santificato il tuo nome . . .
In Alfredo the Poet’s dialect:
Attàne Nèste, ca sta ‘ngile,
sandificàte jè u nome tuje . . .
What chance did he have, in Rome,
Rome Italy?
Rome New York
Rome Illinois
Rome Indiana
Rome Kentucky etc.
Forget it.
Alfredo the Poet was not one of the 460,000 Italians (approx.)
slaughtered in the First World War.
Cause of death: choked on a chicken bone.
Not Chicken Alfredo, however,
as it would be six weeks and two days
before the other Alfredo
came up with Chicken Alfredo.
Η ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΤΗΣ ΠΕΘΑΝΕ. ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΡΟΦΕΙΟ ΑΡΟΥΡΑΙΩΝ. ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ;
Κυρία, πρέπει να πάτε στον ναό της Karni Mata.
στην Ινδία. Αμέσως.
Υπάρχουν 20.000 αρουραίοι εκεί.
Θα τρέξουν στο πάτωμα του ναού για να σας συναντήσουν
να καθίσουν στην αγκαλιά σας και να σας επιτρέψουν να τους χαϊδέψετε.
Προσφέρετέ τους prasad – φαγητό – όπως καρύδα,
σιτάρι. Ζάχαρη.
Δεν θα έλεγαν όχι σε μια σταγόνα αλκοόλ.
Τσιμπολογήστε κάποιο φαγητό που έχουν τσιμπολογήσει-
είναι νόστιμο που να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Το υπόσχομαι.
Μια σταγόνα από το σάλιο τους συνιστάται
για οτιδήποτε μπορεί να σας ταλαιπωρεί
όπως η μυοφοβία. Φόβος των αρουραίων.
Αλλά, Κυρία, να είστε προσεκτική.
Αν κατά λάθος πατήσετε έναν αρουραίο-
αν το μοντέρνο ψηλοτάκουνό σας τρυπήσει το σώμα του-
ώστε να σπαρταράει εκεί μπροστά σας
με τα άγια τα μάτια του να πετάγονται απ’ το κεφάλι του
πρέπει να αντικαταστήσετε τον αρουραίο αμέσως
με έναν από καθαρό χρυσό ή ασήμι.
HER NEIGHBOR DIED. NOW HER EMPTY HOUSE IS BREEDING RATS. WHAT CAN SHE DO?
Madam, you must go to the Karni Mata temple
in India. Immediately.
There are 20,000 rats there.
They’ll scurry across the temple floor to meet you
sit in your lap and allow you to pet them.
Offer them prasad – food – such as coconut,
grain. Sugar.
They wouldn’t say no to a drop of liquor.
Nibble some food which they have nibbled on –
it’s finger-lickin’ good. I promise.
One drop of their saliva is recommended
for whatever might be ailing you
such as musophobia. Fear of rats.
But, Madam, be careful.
If you accidentally step on a rat–
if your fashionable high heel pierces its body–
so that it writhes there in front of you
its saintly eyes popping out of its head
you must replace the rat immediately
with one made of pure gold or silver.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ
Λες και δεν είχαμε αρκετά για να ανησυχούμε.
Αλλά επιτρέψτε μου να σας πω…
Η άρχουσα τάξη (και τα μέσα που κατέχει)
θέλουν να μας κρατούν ανήσυχους
για το κάθε καταραμένο πράγμα.
Κάθε μέρα μια νέα ανησυχία.
Κι αν δεν μπορούν να σκεφτούν κάτι ανησυχητικό,
ανάθεμα, θα το εφεύρουν.
(Και θα πετάξουν και μια συνταγή για κοτόπουλο Αλφρέντο
έτσι για να μην ξεφύγουμε τελείως απ’ τα όρια).
Κανείς δεν έχει χρόνο να διαβάσει κάθε ιστορία
αλλά οι τίτλοι εντυπὠνονται
κι αρχίζουν να κακοφορμίζουν στον εγκέφαλο.
Δεν ξέρω τι κρύβεται πίσω από την ιστορία για τον Άρη.
Θα κερδίσει Πούλιτζερ;
Μαντέψτε, ο ίδιος ο Τζόζεφ Πούλιτζερ
ήταν μετρ των ψεύτικων ειδήσεων και της κίτρινης δημοσιογραφίας.
DAYS ON MARS GETTING SHORTER
As if we hadn’t enough to worry about.
But let me tell you…
The ruling class (and the media they own)
want to keep us worried
about every damn thing.
Every day a new worry.
And if they can’t think of a worrisome thing
they’ll bloody well invent it.
(And throw in a recipe for Chicken Alfredo
just so we don’t go completely off the rails).
No one has time to read every story
but headlines sink in
and begin to fester in the brain.
I don’t know what’s behind the Mars story.
Will it win a Pulitzer?
Guess what, Joseph Pulitzer himself
was a master of fake news and yellow journalism.
Ο Gabriel Rosenstock είναι δίγλωσσος ποιητής από την Ιρλανδία, μεταφραστής, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, συγγραφέας διηγημάτων, χαϊκού, τάνκα, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και, σύμφωνα με τα λόγια του Hugh MacDiarmid, «υπέρμαχος των ξεχασμένων υποθέσεων». Τα παρόντα ποιήματα πυροδοτήθηκαν από τίτλους και συνταγές των Νιου Γιορκ Τάιμς, μιας εφημερίδας που η μπλόγκερ και ποιήτρια Caitlin Johnstone περιέγραψε μνημειωδώς ως εξής:
Η «εφημερίδα του ρεκόρ» για το πιο δολοφονικό και τυραννικό έθνος στη γη, οι Νιου Γιορκ Τάιμς, διευθύνονται από την ίδια οικογένεια από τα τέλη του 19ου αιώνα. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα έχει υποστηρίξει κάθε αχρείο αμερικανικό πόλεμο και έχει διανείμει με αξιόπιστο τρόπο προπαγάνδα για την κατασκευή συναίνεσης σχετικά με το πολιτικό status quo που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας τροφοδοτούμενης από το ανθρώπινο αίμα και τον πόνο. Είναι μια πληγή για τον κόσμο μας και πρέπει να την καταστρέψουμε, να την θάψουμε και να την κατουρήσουμε.
Gabriel Rosenstock is a bilingual poet from Ireland, translator, children’s author, short story writer, haikuist, tankaist, novelist, playwright and in the words of Hugh MacDiarmid, ‘a champion of forlorn causes’. The poems here were sparked off by headlines and recipes from The New York Times, a paper described memorably by blogger and poet Caitlin Johnstone as follows:
The ‘paper of record’ for the most murderous and tyrannical nation on earth, The New York Times has been run by the same family since the late 1800s, during which time it has supported every depraved American war and has reliably dished out propaganda to manufacture consent for the political status quo necessary for the operation of a globe-spanning empire that is fuelled by human blood and suffering. It is a plague upon our world, and it should be destroyed, buried, and peed on.”
εξιτήριον 
Σχολιάστε