Αθανάσιος Τζίκας | Ι ποίημα

ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ
Παρά πάσαν προσδοκίαν
γράφω μονάχα γι’ αυτόν εδώ τον κόσμο,
χωρίς άλλο ύστερα,
ο Άδης με γράμματα δεν ημερεύει∙
ούτε τα μήλα κι η Έρις,

Γιόβαν Τσβίγιτς | Σουμάντιγια

—Πρώτη εμφάνιση στα ελληνικά

Μετάφραση από τα σερβικά: Γιώργος Γκόζης

Η βόρεια Σερβία καθ’ ολοκληρία μπορεί να ονομαστεί Σουμάντιγια.

Η Σουμάντιγια, μέχρι το πρώτο τρίτο του 19^ου αιώνα, ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της καλυμμένη με δάση, κατά κύριο λόγο δρυός.

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Τ’ ΑΠΟΒΡΑΔΑ
Και σκέβουμαι τ’ απόβραδα, τα μαραμένα βράδια,
που πέφτουν, Θε μου, στην ψυχή, σα ρόδα και σα χάδια,
πότε δειλά, πότε θολά, – κι άλλα θλιμμένα, μόνα,
κι άλλα στημένα, σαν κραυγές, στη μέση του χειμώνα…

Κωνσταντίνος Μούσσας | Για το «Γράμμα στον Θάνατο» του Βασίλη Ζηλάκου

Βασίλης Ζηλάκος «Γράμμα στον Θάνατο» | Εκδόσεις: ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ, 2020

Now I want
Spirits to enforce, art to enchant,
And my ending is despair,
Unless I be relieved by prayer
William Shakespeare[1]

Γιώργος Λ. Οικονόμου | V Ποιήματα

(I)
ΚΗΛΙΔΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ
Πού πάτησες πάλι μάνα
Κι αφήνεις χνάρια αίματος
Έξω απ’ την πόρτα μας.

Δημήτρης Βαρβαρήγος | «Στην Πυρά» της Νιόβης Ιωάνου

Νιόβη Ιωάννου, ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ, ποίηση | Εκδόσεις: Μανδαγόρας, 2021

Παρ’ όλο που συνηθίζω να γράφω κριτικές για πεζά έργα, έρχονται φορές που διαβάζοντας κάποια ποιητική συλλογή