Παναγιώτα Τσιανογιάννη | ΙΙ ποιήματα

ΟΙ ΡΟΔΙΕΣ
Αφού παιδιά δεν έκανα,
ας γίνω Άντρας
Ναι,
με την κοιλιά φουσκωμένη απ’ τα κρασιά,
κι όχι σπέρμα

Παναγιώτα Τσιανογιάννη | Ι ποίημα

ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ
Έχω μια πόρτα στα μαλλιά
κι ένα φως στα μάτια, δυνατό
μου κρύβει το πόμολο
Ένα δάχτυλο πατρικό,  ακουμπά τα χείλη,
δεν βγάζω μιλιά

Παναγιώτα Τσιανογιάννη | Ι ποίημα

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ω! το κλάμα πώς το χώρεσες σε δύο βαλίτσες μόνο
Αυτές που έφερες στην πόρτα
Δύο βαλίτσες άνθρωπος, με το καλοκαίρι να γλιστρά στον λαιμό

Παναγιώτα Τσιανογιάννη | Ερωμένη

…Το τελευταίο γεια μαζί το είπαμε,
με σένα στον καναπέ μου αραγμένο…

Με ερωτεύτηκες με τη πρώτη ματιά, ήδη απ’ τη φωτογραφία. Ήμουν κούκλα τότε.

Τα τείχη γκρεμίστηκαν

Χρύσα Αλεξίου, Αριστούλα Δάλλη, Ελπίδα Θεοφανίδου, Λεωνίδας Καζάσης,
Πασχάλης Κατσίκας, Γιώργος Κόκκινος, Θοδωρής Νταλούσης, Βαγγέλης Παππάς,
Μπέντι Ρενοβάτιο, Παναγιώτα Τσιανογιάννη

Παναγιώτα Τσιανογιάννη [Παρελθόν]

Στη πλάτη σεργιανίζεις
ανάσα, νοτίζει το σβέρκο
χαϊδεύεις μα και γρατζουνάς
πλισές το δέρμα από εικόνες 
τα μάτια, το κρανίο θα τρυπήσουν