(I)
ΘΑ ‘ΡΘΩ ΚΑΘΕΤΩΣ
Σκοτάδι απόψε
κι ο δρόμος που μου δείξανε
χαράδρα ατέλειωτη.
Είναι μια λύση να τραβάς από ψηλά
απ’ τις ταράτσες.
Κάτου δεν ξέρεις
τι μπορεί να σου κυλήσει
άνθρωπος θα ΄ναι, είδηση…
Τέλος είπαν πως «κάτου» θα λογαριαστούνε
δώσαν τα σχέδια –
μα τούτη η περιπλάνηση με κούρασε.
Βαρέθηκα τα οριζοντίως
αυτή την ειρωνική συνύπαρξη,
την ευθυγράμμιση.
Λοιπόν θα στρίψω
θα ‘ρθω καθέτως
καθέτως στην πόρτα σας
στην καρδιά σας
σα σφαίρα, σαν είδηση…
Καθέτως.
(Ο Μικρός και το Θηρίο, 1970)
ο ο ο
(II)
ΖΕΣΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
[7]
ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΗΚΑ πλάι
Σ’ αυτό το σπασμένο μάρμαρο
Το περικυκλωμένο από τις πολυκατοικίες.
Λίγα δέντρα, δυο τρεις γλάστρες
Ένα μικρό κιγκλίδωμα.
Το φως έπεφτε λοξά
Στη βιτρίνα του φαρμακείου.
Όχι, δεν πρέπει ν’ ανακατευτώ
Τις καθημερινές μου αφαιρέσεις
Με την ανυπαρξία.
Το ξανασκέφτηκα κάποτε
Παρατηρώντας τα πράσινα νερά
Του Ερύμανθου.
Το ξανασκέφτομαι τώρα
Κοιτάζοντας τον κόκκινο σταυρό
Του φαρμακείου.
Σ’ αυτήν την άδεια πλατεία.
Πλάι στο μάρμαρο που μου ψιθύριζε:
Ας τα όλα!
Το σπασμένο
Είναι πιο ανθεκτικό.
(Ζεστό Μεσημέρι, 1984)
ο ο ο
(III)
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ
Να γινόταν να χαθώ
Καθώς χάνονται όλοι όσοι μαζεύουνε λουλούδια
Έτσι συλλογιζότανε καθώς
Περνούσε τα φανάρια της Ομόνοιας
για να κατέβει
Όχι στον Άδη (ακόμη)
Αλλά στις σκάλες τις ακίνητες της Ομονοίας
Της Άνοιξης ένας κόκκος να γινόμουν
Που καταδέχτηκε
Ως και τις σκονισμένες τέντες της Κεραμεικού
Έλεγε καθώς έπαιρνε
Από τη νέα κοπέλα μια προκήρυξη
Που φώναζε τους εργαζόμενους στο ύφασμα
Σε μια ακόμη εικοσιτετράωρη απεργία
Νάχα εικοσιτέσσερις ώρες
Απόλυτης ζωής
Χαϊδεύοντας τον σφριγηλό μαστό
Τούτης της μέρας
Που με ουράνια βία κατασκήνωσε
Στα μάτια
Σκεφτόταν καθώς πέρναγε σκυφτός
Πλάι στη φλογέρα
Που συνόδευε το κασετόφωνο
Ενός τυφλού στολισμένου με λαχεία
Αν είχα λίγη τύχη ένα φως
Από αυτό που κατοικεί μέσα στο άλλο
Καθώς τώρα τις σκάλες παίρνω
Για τ’ απάνω
Παιδί παρθένο πάλι να χαθώ
Καθώς χαθήκανε όλοι όσοι μαζεύανε λουλούδια
Και μία φορά ακόμη να βρεθώ
Πάνω στο χώμα.
(Γραφέως Κάτοπτρον, 1989)
ΠΗΓΗ: Γενιά του ’70, Σύγχρονη Βιβλιοθήκη, Εκδόσεις ΟΜΒΡΟΣ, Αθήνα 2001
Artwork: Evelyn De Morgan (1855-1919) | Night and Sleep (1919) @ Wightwick Manor, Wolverhampton, England
εξιτήριον 