Δημήτρης Λιαντίνης | ΙΙ ποιήματα

(Ι)
ΚΑΜΙΝΟΣ
Αχρονολόγητο καιρό
πελεκάς το άγαλμα της απορίας σου
στέκοντας ανάμεσα στο ναι και το όχι
που σε κυκλώνουν
ωσάν τα πετρωμένα σαγόνια των Συμπληγάδων.
Κουβαλάς μαραγκιασμένο και στυφό
το δερμάτι του εαυτού σου
ωσάν το σκιάχτρο του Γιούδα
που το περιπαίζει ο γδικιωμός των παιδιών.
Με τη μαθητεία σου στους ιριδισμούς των υδάτων
συντηρείς τις συστοιχίες των πλατανιών.
Η δίψα σου πλουτίζει
τα παράφορα πυροβολεία του ήλιου
καθώς τα κλάματα των αλαφιών αυγατίζουν τις πηγές.
Χαρίζοντας την ιαχή του τροπαιοφόρου
στη νηφάλια αγρυπνία των εκτάσεων
θα γύρεις με το γύρισμα των ωρών
όταν η άσπρη βιάση των περιστεριών
λαϊμίσει μέσα
στην τρανή συλλογή των κυπαρίσσων.
Πέρα από τον χείμαρρο με τους κέδρους
δειλιάζει το κουράγιο της μέρας.

o o o

(ΙΙ)
ΒΟΡΕΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Εμπροστά στο αίνιγμα του τρόπου σου
διορθώνω τον πορφυρό χιτώνα
και το διάδημα των αγκαθιών στην κόμη σου
υψώνω την καρτερία σου στον ουρανό κατάκορφα
Απρίλη μήνα και φωνάζω:
Εcce homo.

ΠΗΓΗ: Δημήτρης Λιαντίνης: «Οι ώρες των άστρων», Προλόγισμα: Νικολίτσα Λιαντίνη, Εκδόσεις: Βιβλιογονία, Αθήνα 2006

Eπίμετρο: Ο Δημήτρης Λιαντίνης, γεννήθηκε ως Δημήτρης Νικολακάκος, στη Λιαντίνα Λακωνίας το 1942. Υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής του τομέα Παιδαγωγικής, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Φιλοσοφία της Αγωγής και Διδακτική Αρχαίων και Νέων Ελληνικών. Έγραψε συνολικά 9 βιβλία στα οποία ασχολήθηκε με διάφορα θέματα: φιλοσοφία, πολιτική, ηθική, ζωή και θάνατος. Το τελευταίο σύγγραμά του, το «Γκέμμα», έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Εξαφανίστηκε αυτοθέλητα την 1^η Ιουνίου 1998, σε ηλικία 56 ετών. Στις 4 Ιουλίου 2005, αποκαλύφθηκε ο σκελετός του, σε μια μικρή σπηλιά στον Ταΰγετο.

Επιλογή-Επιμέλεια: Λάμπρος Αναγνωστόπουλος