Κώστας Ταβουλτσίδης | VI τραγούδια | audio

από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή του Κώστα Ταβουλτσίδη: Βάκχαι

(Ι)
Ο ΔΡΟΜΟΣ
Φίλε διαβάτη που γυρνάς
κατάκοπος και ιδρωμένος
πες μου πού βγάζει αυτός ο δρόμος
ο κακοτράχαλος και ο σκοτεινιασμένος:

Τα ίδια μέρη κι αν διαβείς
στα ίδια βήματα κι αν περπατήσεις
από όλα, μόνο αυτά θα δεις
όσα είσαι έτοιμος να αντικρίσεις.

Μέσα σου ο δρόμος το στρατί
και θέλει προετοιμασία
η διάνοια σου να οξυνθεί
για να βρεις σε όλα σημασία.

Το μέσα μάτι σαν ανοιχθεί
όλοι οι δρόμοι είναι ένας
και εσύ ένα θήτα συμπαντικό
ο Πολύφημος, ο Οδυσσέας και ο κανένας

Μελοποίηση-Ερμηνεία: Άγγελος Ζαγοριανός

---

(ΙΙ)
ΑΚΟΜΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ
Έχει δυο μέρες και ένα χρόνο
που έφυγες και μ’ έχεις μόνο.

Ρωτάνε τα πουλιά για σένα
και την καρδιά που στάζει αίμα.

Ρωτάει κι η πόρτα πού έχεις πάει
όμως κανείς δεν απαντάει.

Έχει δυο μέρες και ένα χρόνο
που έφυγες 
και δεν αντέχω αυτόν τον πόνο.

Κι αν κάθε βράδυ τραγουδάω
είναι που ακόμη σ ‘ αγαπάω.

Μελοποίηση-Ερμηνεία: Άγγελος Ζαγοριανός

---

(ΙΙΙ)
ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΕΒΑΣΙΛΕΥΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
Σε ένα κόσμο
όπου εβασίλευε το χρήμα
αυτή ονειρευότανε 
να γίνει μπαλαρίνα.

Στης τέχνης να δοθεί
τα άγρια βάθη
να δει, να νοιώσει
να μάθει και να μάθει.

Σε ένα κόσμο 
όπου κυριαρχούσε το συμφέρον
αυτή ονειρευότανε 
ένα άλλο μέλλον.

Και αν έγινε η ζωή σαν τσίρκο
με πλήθος τα άγρια θηρία
αυτή ξενύχταγε πάνω στον τσίγκο
στης γνώσης τα ξεχαρβαλωμένα τα θρανία.

Σε ένα κόσμο
όπου εβασίλευε το χρήμα
αυτή ονειρευότανε
να γίνει μπαλαρίνα.

Ντίβα μεγάλη του θεάτρου, της οθόνης
να κατακτήσει ορίζοντες, τοπία
να τινάζει σαν της ανεμώνης
αρώματα και χρώματα ευρεία.

Σε ένα κόσμο
όπου εβασίλευε το χρήμα
βρήκε ένα ξύλινο στρατιώτη
και έγινε μπαλαρίνα.

Μελοποίηση-Ερμηνεία: Γιάννης Ζουγανέλης

---

(IV)
ΤΟ ΑΛΕΤΡΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ζεμένα
            κάτω από τους νόμους
                        τους φυσικούς
                        της βαρύτητας

της Πύλου
            τα βόδια, τα παχιά
            τραβούσανε

το αλέτρι του σύμπαντος

χαράζανε
            τα αυλάκια με τις τροχιές
                        των πλανητών
            τα μελλοντικά σχέδια
            άγνωστα ακόμη  και αναπόφευκτα

της μοίρας μας.

Μελοποίηση: Άγγελος Μουρβάτης | Ερμηνεία: Κώστας Ταβουλτσίδης

---

(V)
Μες ‘το μυαλό μου
κοιμούνται τα ποιήματα

σε ξύλινα κρεβάτια
με καθαρά εσώρουχα
με καθαρά σεντόνια και κουβέρτες.

Μεσ’ το μυαλό μου
κοιμούνται τα ποιήματα

και τρέχουνε
στις φλέβες μου
τα όνειρα τους.

Μελοποίηση-Ερμηνεία: Μπάμπης Κούκος

---

(VI)
Too old to rock n roll
Too young to die

Κάνω πως δεν ξερω
πέφτω μεσ’ τα κύμματα
[Σωκράτης Μάλαμας]

Εμπνευσμένο από και αφιερωμένο στον Βαγγέλη Κοντόπουλο

Όλοι κάνουν πως δεν ξέρουν
κι εγώ δεν μιλώ.
Έχει μόνο λίγες μέρες
που ήρθα απ’ το βουνό.

Από εκεί που όποιος πάει
δεν ξαναγυρνά
με τον διάολο κοιμάται
μέρες αγκαλιά.

Όλοι κάνουν πως δεν ξέρουν
και εγώ τον χαζό
τόσα είδα, τόσα ξέρω
λίγα θα σας πω.

Μου ‘πε ο διάολος:
«Τι ήρθες;
Άλλους κυβερνώ
την ψυχή σου δεν την θέλει
ούτε ο έξω από δω.

Οι ελεύθεροι ανθρώποι
είναι συμφορά
σου ξεσκίζουνε τα σπλάχνα
κόβουν την καρδιά.

Οι ελεύθεροι ανθρώποι
σπάνιοι λιγοστοί.
Η ζωή τους κρέμεται όλη
από μια κλωστή.

Οι ελεύθεροι ανθρώποι
κόκκαλα σκληρά.
Θα τους φας θα σου καθίσουν
όμως στην κοιλιά.»

Μελοποίηση-Ερμηνεία: Βαγγέλης Κοντόπουλος

Artwork: © Κώστας Κουρμπόγλου