Alessandro Canzian

Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης

(I)
Ο Κάρλο έκανε ένα ταξίδι.
Στο Λονδίνο, ή στο Παρίσι,
φωτογράφησε αλλαντικά και γυναίκες
αγκαλιασμένες στις βιτρίνες, γιατί
οι άντρες αγαπούν το εφήμερο,
αυτό που υπάρχει και μετά εξαφανίζεται.
Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να μένουμε.

O Alessandro Canzian και ο Δημήτρης Καραμανάβης διαβάζουν Alessandro Canzian
| Μουσική © Βαγγέλης Βλαχάκης

Carlo ha fatto un viaggio.
A Londra, o a Parigi, ha
fotografato salumi e donne
abbracciate alle vetrine, perché
gli uomini amano l’effimero,
ciò che esiste e poi scompare.
Non siamo fatti per restare.

(II)
Η Άννα έχει ψηλά τα πόδια,
τα σορτς, συχνά, και τα τακούνια
το βράδυ όταν βγαίνει. Μ’ αν
την ακούω πίσω απ’ την πόρτα της
τη νιώθω μόνο ν’ αναπνέει,
δεν θέλει να αγγιχτεί.

Anna ha le gambe lunghe,
gli shorts, spesso, e i tacchi
la sera quando esce. Ma se
l’ascolto da dietro la sua porta
la sento sola respirare,
non vuole essere toccata.

(III)
Η Τζούλια βγαίνει ταραγμένη
ακόμα κι όταν είναι άψογη.
Κομψή στο βάδισμα, στη λωρίδα
που της κρατάει τα μαλλιά ακίνητα.
Είναι εξίσου απαίσιο
να την καταλαβαίνεις ολοκληρωτικά.

Giulia esce sconvolta
anche quand’è compita.
Elegante nel passo, nel laccetto
che le tiene fermi i capelli.
È altrettanto terribile
capirla totalmente.

(IV)
Ο Αλμπέρτο δεν μιλά ποτέ
για τη Μόνικα, τη σύζυγο. Δύο
αγόρια και είκοσι πέντε εποχές
να κοιμούνται μαζί, οι ίδιες
μυρωδιές, τα ίδια ρούχα
στο ίδιο πλυντήριο.
Έπειτα ένας καρκίνος, για να καθαρίσει τα πάντα.

Alberto non parla mai
di Monica, la moglie. Due
figli e venticinque stagioni
a dormire assieme, gli stessi
odori, gli stessi vestiti
nella stessa lavatrice.
Poi un cancro, a pulire tutto.

(V)
Ο Άλντο βγήκε σήμερα χωρίς αυτοκίνητο.
Ένας φίλος τον περίμενε, κι αυτός
με τη μεγάλη αμαξάρα,
το περήφανο βλέμμα, το πουκάμισο
καλά σιδερωμένο από μια γυναίκα
πληρωμένη ακριβώς
για να νιώθουν λιγότερο μόνοι.

Aldo oggi è uscito senza auto.
Un amico lo aspettava, anche
lui col macchinone grande,
lo sguardo fiero, la camicia
ben stirata da una donna
pagata apposta
per sentirsi meno soli.

―από τη συλλογή Il Condominio S.I.M. (2020)
―da Il Condominio S.I.M., Stampa2009, 2020,
prefazione di Maurizio Cucchi

Ο Alessandro Canzian γεννήθηκε το 1977 στο Pordenone, ζει και εργάζεται στο Maniago. Το 2008 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Samuele Editore (www.samueleeditore.it). Διευθύνει το λογοτεχνικό μπλογκ Εργαστήρια Ποίηση (www.laboratoripoesia.it) και τον κύκλο συναντήσεων στην Τεργέστη Una Scontrosa Grazia. Ο ιστότοπός του είναι https://alessandrocanzian.com

Alessandro Canzian è nato nel 1977 a Pordenone, vive e lavora a Maniago. Nel 2008 ha fondato la Samuele Editore (www.samueleeditore.it). Dirige il lit-blog Laboratori Poesia (www.laboratoripoesia.it) e il ciclo di incontri triestino Una Scontrosa Grazia. Il suo sito è https://alessandrocanzian.com